Rozpraszanie Rutherforda

Ernest Rutherford, brytyjski fizyk urodzony w Nowej Zelandii, w 1911 roku przedstawił swoją interpretację wyników eksperymentu (przeprowadzonego dwa lata wcześniej, pod jego kierunkiem) w celu zbadania wewnętrznej struktury atomu. Naświetlano cienką złotą folię promieniami alfa (tj. szybkimi jądrami helu, których źródłem jest wiele substancji promieniotwórczych) i badano rozkład kątów rozproszenia. Jest to kąt, pod jakim zmienia się kierunek ruchu cząstki alfa, gdy przelatuje w pobliżu jądra atomu folii.

Ta aplikacja symuluje ruch cząstki alfa pod wpływem odpychającej siły elektrycznej(siły kulombowskiej) wywieranej na nią przez pojedyncze jądro atomowe złotej folii. Cząstka porusza się (w przybliżeniu) po hiperboli, z rozpraszającym jądrem atomowym w jednym z ognisk.

Pole po prawej zawiera dwa przyciski, jeden do usuwania pokazanych dotychczas torów cząstek, drugi do „wystrzeliwania” pojedynczej cząstki alfa. Niżej, można wprowadzić liczbę atomową rozpraszającego jądra. W przypadku cząstek alfa szybkości i parametry zderzeń (odległość rozpraszającego jądra atomowego od asymptoty hiperboli) mogą być różne. Wpisy poza dopuszczalnym zakresem są automatycznie zmieniane. Poniżej pól wejściowych podano wartości kąta rozproszenia i minimalnej odległości. Zastosowana jednostka to femtometr (fm): 1 fm = 10⁻¹⁵ m. Za pomocą dwóch pól wyboru ustala się, czy oprócz zaangażowanych jąder atomowych i orbity cząstki alfa powinny być wyświetlane asymptoty, parametry zderzenia i kąty rozproszenia.

Źródło: https://www.walter-fendt.de/html5/phde/rutherfordscattering_de.htm
Walter Fendt, 20 maja 2020
Ostatnia aktualizacja: 20 maja 2020
 

Na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.