Głównym punktem jest to, że ten model (z lekkimi udoskonaleniami, nieistotnymi dla naszej tezy) daje świetny opis ruchów Merkurego i Wenus przez niebiosa i był uznawany przez ponad tysiąc lat. Pamiętajcie, że nawet w czasach Galileusza (prawie) wszyscy wierzyli, że Ziemia jest nieruchomym centrum Wszechświata, a Słońce krąży wokół niej.
Zauważ, że te dwie planety nigdy nie sięgają dalej niż ustalona odległość kątowa od Słońca, w przeciwieństwie do wszystkich innych planet. Zastanów się, dlaczego tak się dzieje, uwzględniając nasze obecne rozumienie orbit.
Porównaj to z modelem dla planet zewnętrznych.
Michael Fowler. Źródło. Tekst na licencji CC BY-SA 3.0. Tłumaczenie edukator.pl